Brisbane | Week 2

Zoals je misschien is opgevallen, heb ik al een paar dagen niks gepost maar dat is in dit geval geen slecht teken. Ik voel me deze week al een heel stuk meer settelt, ik heb mijn eigen ritme gevonden, geniet van het fietsen langs de rivier, de wandelingen in de botanische tuin (klik hier voor een video) en ben deze week echt aan de slag kunnen gaan met mijn stage.​

Op de campus was het deze week heel rustig, zelfs tijdens de lunch. Ik heb gehoord dat afgelopen week de laatste collegeweek was maar volgens mij zijn er nog tentamens want ik zag vanuit de lift veel studenten op de grond zitten met studieboeken en aantekeningen in hun handen.

Het Australian Center for Robotic Vision, waar ik mijn stage doe, is een samenwerking tussen vier Australische universiteiten (QUT, ANU, University of Adelaide en Monash), vijf internationale organisaties (Oxford University, Imperial College London, INRIA, ETH Zurich en Georgia Tech) en CSIRO (vergelijkbaar met TNO). Elk jaar organiseert ons center een symposium genaamd RoboVis, wat dit jaar van 7 tot 9 Augustus plaats gaat vinden. Dus ik heb mijn begeleider gewoon gevraagd of ik ook mag deelnemen om ook onderzoekers van de andere organisaties te leren kennen en te horen wat hun doen. En ja hoor ik mag van 6 tot 10 Augustus naar Canberra op kosten van het center. Canberra is de hoofdstad van Australië (wisten jullie dit al?) en ligt tussen Sydney en Melbourne. Iedereen in het center is al bang voor het koude weer daar, dus dan komt er eindelijk wat warmere center kleren want ook nu zit ik elke dag met een vest op kantoor wat ik steeds uit doe als ik voor een wandeling naar buiten ga. Wat een omgekeerde wereld.

Deze week heb ik mijn geliefde armband laten inkorten. Naarmate ik het afgelopen jaar ben afgevallen, is het veel te groot geworden. Nu past het weer mooi, we zullen zien voor hoe lang. Ook ben ik op zoek gegaan naar een ceramische pan waar mijn omelet niet in aanbakt, maar ceramische pannen zijn hier best wel moeilijk te vinden, Tefal heeft hier nog de overhand. Bij een goede pan hoort natuurlijk ook een goede spatel. Ik was al vastberaden om voor mijn favoriete spatel 25km naar de dichtstbijzijnde IKEA te fietsen toen ik toch nog een acceptabele spatel tegen kwam.

Onderweg naar de uni of naar huis hou ik graag een wedstrijdje met de CityCat, de ferry op de rivier. Cat staat hierbij voor catamaran. Het is een van de snelste en meest plezierige manieren je hier te verplaatsen. Ze komen niet vast te zitten in de file en bieden een veel mooier uitzicht dan vanachter de vooruit van je auto maar ik geef nog steeds voorkeur aan mijn fiets. Uiteindelijk ben ik sneller ook omdat de ferry onderweg vier keer moet stoppen. Ik gebruik de CityCat alleen af en toe om over te zetten van West End naar St Lucia omdat hier wijd en zijd geen brug is. Dit is tevens ook het uiterste punt waar de CityCat komt. Maar dit weekend ben ik van plan om de rivier te volgen helemaal tot de laatste ferry terminal en dan de ferry terug te pakken en van het uitzicht te genieten.