Roadtrip Dag 2: Litchfield National Park

Nadat het thermometer gister middag 38° had gehaald, hebben wij besloten vanochtend te gaan wandelen waar het nog niet zo heet is. Onze wandeling heeft ons verschillende vegetaties laten zien en eindigde weer in het bekken onder de watervallen. Na een heerlijk relaxte ochtend was het tijd voor onze eerste offroad track. Over onverharde wegen en door water rijden is zo veel leuker, een belevenis op zich zelf. Onderweg hebben wij gestopt bij een uitzichtpunt op de Tolmer Falls en de Blyth Homestead, een metalen hut met een interessante geschiedenis. De offroad track loopt door verschillende riviertjes die nu in het droogseizoen theoretisch te doorkruisen zijn. Bij een van deze rivierkruisingen kwamen we een jong koppeltje uit Australië tegen die met hun 4WD busje niet meer uit het riviertje kwam omdat het oever steil was en tegelijkertijd diepe keulen bevatte. Achter ons arriveerde een echtpaar uit Duitsland. Met wat advies en richtings aanwijzingen heeft het Australische koppel de berg uiteindelijk gehaald. Dan wij, met voldoende gas en overtuiging hebben wij deze rivierkruising snel kunnen nemen maar het was te merken dat het een lastige helling was. Nog een beetje geamuseerd hebben wij onze weg vervolgt maar niet veel later kwamen ook wij vast te zitten in los zand. Het spoor was te diep en de bodemplaat lag op het zand. Dat betekende dus graven. De Duitse hadden gelukkig een schep in hun huurauto en een lange tak kun je ook gebruiken om onder de auto te graven. Maar het uitgraven hielp niet de (wellicht te) slimme auto had gedetecteerd dat er iets mis was en stuurde geen kracht naar de wielen. Niet eens het vastzetten van het differentieel en het uitzetten van diverse beveiligingssystemen hielp. "Wat dan?" "Hebben we een sleeptouw?" "Ja, die heb ik vanochtend ontdekt." "Mooi maar hij is incompleet, de schroef mist." De andere twee koppels hadden helemaal geen sleeptouw in hun huurauto's kunnen vinden. Het Australische koppel ging doorrijden via de alternatieve route om hulp te halen.. en kwamen ook weer vast te zitten maar bij hun draaide de wielen wel. Toen kwam, als geroepen, een auto met drie Israëliers die veel ervaring én goede uitrusting hadden. Hun hadden wel een degelijk sleeptouw waarmee ze ons achterwaarts eruit hebben getrokken. Vervolgens hebben ze onze weg gepakt om de Australiërs voorwaards eruit te trekken. De Israëliërs beloofden bij ons te blijven totdat we bij de volgende camping waren. Maar goed ook want binnen een paar hondert meter waren de Australiërs weer vast komen te zitten in het losse zand. Dus weer het busje achterwaarts eruit getrokken en toen heeft één van de Israëliërs het busje veilig naar de andere kant van de zandweg gebracht. Met een rondje parcourslopen hebben de Duitsers en wij dit laatste stukje zandweg zonder grote problemen kunnen nemen. Vanaf daar was het nog maar een klein stukje naar de camping bij de Surprise Creek Falls, een camping op twee derde van de offroad track met alleen "Plumpsklo's" en een waarschuwing over naderende bosbranden.. Maar het was al bijna zonsondergang en als er iets is wat je hier echt niet moet doen dan is het in het donker rijden wel. Nadat we de hele middag in de hitte in het zand hebben zitten graven voelde de duik in het bekken onder de watervallen extra goed. Deze nacht hebben wij weer heel veel sterren gezien, en zelfs vallende sterren.