Stradbroke Island | Weekend 8

Dit weekend ben ik naar Stradbroke Island geweest of zoals de locals zeggen, Straddy. Het is na Fraser Island het tweede grootste zandeiland ter wereld. Wat die twee eilanden onderscheid is dat er op Straddy een openbare bus rijdt en dus ook wat meer bevestigde straten zijn. Ideaal dus om te fietsen, zei Miriam. Maar dit weekend ging ik niet alleen met mijn fiets op pad maar ging ik samen met Annabelle, een Nederlands meisje uit de Whatsapp groep Nederlanders in Brisbane. We hadden afgesproken bij de Watertaxi in Cleveland die ons binnen een half uur naar het eiland heeft gebracht. Nadat wij onze spullen naar ons hostel in de hoofdplaats Point Lookout hebben gebracht zijn we urenlang over het strand gaan lopen. Met blote voeten door de zachte witte zand en de verfrissende zee. Aangekomen aan het westelijkste punt van het eiland hebben wij een picknick gedaan op de rotsen en hebben dolfijnen en walvissen toegekeken. Stradbroke Island is een paradijs als je dolfijnen, walvissen, schildpadden en roggen in de vrije natuur wil zien. Op de terugweg heeft ons de ondergaande zon de mooiste zonsondergang bezorgd die ik ooit heb gezien. De kleuren waren magisch.

Zondag heeft Annabelle een fiets gehuurd bij ons hostel en zijn we samen op fietstocht gegaan. Onze eerste bestemming was een parkje boven op de klif met een prachtig uitzicht over het strand en de zee, de perfecte plek voor een ontbijt. En natuurlijk hebben wij ook weer walvissen bekeken. Vervolgens hebben wij de “gorge walk” gedaan die boven aan de klif langs twee kloven gaat en een prachtig uitzicht biedt over de zee. Vanuit hier heb je het beste zicht om dolfijnen en walvissen te zien. Het is ongelofelijk hoe veel we er hebben gezien en hoe dicht ze langs de kust zwemmen. Het wandelpad eindigt met een ademberovend uitzicht over het oneindig lijkende strand langs de oostkust van het eiland. Voor de middag hadden wij ons voorgenomen om helemaal naar “Amity Point” in het noorden van het eiland te fietsen. We besloten om de oude weg te pakken die tegenwoordig alleen nog voor voetgangers en fietsers toegankelijk is. Het was een avontuurlijke fietstocht over stok en steen, gras en zand. Maar uiteindelijk hebben wij het gered en zijn lekker op het strand gaan zitten. Het zand was zo zacht. Voor de terugweg naar het hostel hebben wij dan toch de nieuwe bevestigde weg gepakt. Nadat Annabelle haar fiets terug had gebracht en wij onze tassen uit het hostel hadden gehaald hebben wij de bus naar de watertaxi gepakt. Vanuit de watertaxi hebben wij de zon in de zee zien zakken, een mooie afsluiting van een prachtig weekendje weg.

Voor foto's van dit weekend bekijk dit album.